Dlaczego? Dlatego! - Wojtek Łuszczykiewicz

Dlaczego rak chodzi do tyłu, a kameleon zmienia kolory? Wojtek Łuszczykiewicz - wokalista, lider grupy Video, ale także autor tekstów i dziennikarz oraz tata dwóch młodych i ciekawych świata dziewczynek postanowił zgłębić te tajemnice. Co z tego wyszło? Warto przekonać się osobiście. 

Tytuł mnie zmylił. Kompletnie! Byłam przekonana, że to kolejna propozycja o charakterze popularno-naukowym w wersji dla dzieci. Może w formie ciekawostek? Dopiero chwytając książkę w dłoń przekonałam się, jak bardzo się myliłam. "Dlaczego? Dlatego!" jest bowiem... zbiorem wierszy! W dodatku nie naukowych, choć z przyrodą poniekąd związanych. To pozycja dla ciekawych świata dzieciaków, którym rodzice chcą zagrać na nosie. Autor odpowiada bowiem na nurtujące dzieci pytania w sposób niecodzienny. Nie szuka potwierdzonych wyjaśnień, ale używa własnej wyobraźni. Dokąd go to prowadzi?

A no dotąd:

"Dumali leniwiec z nietoperzem:

- Czy pan może nie wie,

dlaczego wszyscy, poza nami, 

śpią do góry nogami? 

Nietoperz westchnął: - Ja zdania nie zmieniam,

bo to sensu większego nie ma. 

I szczerze coś panu powiem:

jak dla mnie

świat dawno stanął na głowie."

i dotąd:

"Dlaczego szpinak jest zielony?

Bo popularność cukierków

tak go okropnie złości,

że pozieleniał... z zazdrości."

i jeszcze dotąd:

"Czemu niedźwiedź polarny 

przyjaciół krąg ma tak marny?

I dlaczego tak trudno się zbliżyć do niego?

Niestety, podczas tak mroźnej pogody

trudno przełamać lody..."

Moim dzieciom, które niestety zasmakowały już trochę życia w cyberprzestrzeni, najbardziej przypadł do gustu tekst o pająkach:

"W pokoju, na oknie, na skraju zasłonki

spotkały się dwa pająki. 

- Wie pan, martwię się trochę o dzieci.

Przez cały dzień siedzą w sieci!"

Wszyscy baaardzo polubiliśmy tę książkę. Dlaczego? Mogę wymienić co najmniej 4 powody.

Po pierwsze, ze względu na zabawne wierszyki. Przyznajcie, czyż i na Waszych ustach nie wywołały one uśmiechu?

Po drugie, choć treści przynoszą fikcyjne odpowiedzi, trudno odmówić im edukacyjnego charakteru. Autor bawi się słowem, sięga po znane frazeologizmy, poszerza dziecięce słownictwo, a przy tym - daje dzieciom do myślenia i rozwija ich wyobraźnię. Poprzez wymyślone historie zachęca do snucia własnych, alternatywnych wersji świata.

Po trzecie, służy pomocną dłonią rodzicom, gdy dzieci przychodzą z trudnymi pytaniami. Nawet jeśli nie znajdziemy w tomiku odpowiedzi na zadane pytanie, możemy podążyć śladem autora i zamiast odpowiadać maluchowi mało pedagogicznie - "Nie truj głowy!", popuścić wodze fantazji i na poczekaniu wymyślić jakieś zabawne, czy całkiem abstrakcyjne rozwiązanie. Zamiast zabijać w dziecku ciekawość świata, możemy ją jeszcze bardziej rozbudzić. Kreatywnie.

Wreszcie, po czwarte, zauroczyły nas ilustracje. Nowoczesne, barwne, świeże grafiki Piotra Wadowskiego. Doskonale współgrają one z treścią, wychwytując zawarte w niej humorystyczne elementy lub dodając coś od siebie, nadpisując ją w zabawny sposób. Dzieciaki pokochały godzillowy szpinak. Mnie z kolei urzekł zamknięty w szklanej kuli niedźwiedź. Cudny! Oj, ile ja bym dała, by mieć taką kulę na własność. Póki co wystarczyć mi musi grafika. Często więc wracam do książki, by powgapiać się w nią z rozczuleniem.

 

 

 

 

Dlaczego? Dlatego!

Wydawnictwo: Muza

Autor: Wojtek Łuszczykiewicz

Ilustracje: Piotr Wadowski

oprawa twarda, wytłaczana, miejscami lakierowana

Format: 200 x 200

Strony: 40

Wiek: 5+