Elfie, gdzie jesteś?! - Marcin Pałasz

Marcin Pałasz w poprzednim wcieleniu był... psem! To pewne! Nie wiem, jak inaczej można by było wytłumaczyć jego znajomość psiego świata - psich zachowań, emocji, myśli, które z taką precyzją przedstawia w książce poświęconej Elfowi - przygarniętemu ze schroniska psu, który bardzo się stara właściwie - jak on sam twierdzi - "wychowywać swoich ludzi", Dużego i Młodego. O tym lubiącym przyciągać kłopoty zwierzaku pan Marcin pisze już po raz drugi. Dla nas było to jednak pierwsze spotkanie z Elfem. Zdecydowanie pozytywne. Teraz nie pozostaje nam nic innego, jak spiesznie nadrobić zaległości, sięgając po wcześniejszy tom.

Najpierw jednak recenzja. Nie pozwoliłabym Wam czekać, aż przeczytamy kolejny tom. Zwłaszcza, że książka jest naprawdę dobra i już nie mogę się doczekać, kiedy Wam o niej napiszę. Cóż w niej takiego fajnego? Po pierwsze... - uwaga, zaczynam wyliczankę, bo książka warta jest polecenia z wielu różnych powodów. A zatem...

Po pierwsze, narracja w książce prowadzona jest dwutorowo. Raz patrzymy na świat okiem człowieka, innym razem - psa. Stąd właśnie moje podejrzenie o psie wcielenia pana Marcina. Zwłaszcza, że opis świata widzianego z perspektywy zwierzęcia jest naprawdę wyborny. Wzbudza uśmiech na ustach (choćby taka atakująca pralka, którą trzeba spacyfikować), a zarazem pozwala nam zrozumieć czworonożnych przyjaciół, dla których nie zawsze wszystko jest tak oczywiste, jak dla nas. Czytając przekonujemy się, że psy kierują się własną logiką - dość rozsądną, gdy przyjrzeć się jej z bliska.

Po drugie, autor w ciekawy sposób rozwija akcję. Znajdziemy tu opis dobrze zbudowanej relacji ojciec-syn (ha, rodzice nie zawsze muszą być potworami!), perypetie sercowe nastolatka, dramat przeżywany w momencie, gdy Elf ginie i sporą dawkę sensacji, gdy okazuje się, gdzie pies ostatecznie trafił. Ten misz-masz gatunkowo-tematyczny nie pozwala nam się nudzić. Przeskakujemy ze strony na stronę chcąc się dowiedzieć, co też tym razem wymyśli pan Marcin. A fantazji mu nie brakuje, oj, nie brakuje...

Po trzecie, nie brakuje mu też poczucia humoru. Wspomniana już akcja z pralką to tylko mała jego próbka. Autor, za pośrednictwem Młodego, stale nabija się ze wścibskiej pani sąsiadki, która sumiennie pełni obowiązki osiedlowego szpiega i donosiciela. Nie żal jej zatem w końcowej scenie, gdy Młody bierze odwet za wszystkie nieprzyjemności, jakie go z jej strony spotkały. Może mało to pedagogiczne, może niegodne pochwały, ale za to jakie zabawne! Haha, na samo wspomnienie jeszcze uśmiech ciśnie mi się na usta. 

Wreszcie sprawa czwarta - pan Marcin edukuje. Nie tylko prowadząc ukryte w tekście szkolenie "jak zrozumieć psa?", ale też, jak się należycie nim opiekować. Pokazuje, że pies to nie tylko przyjemności, ale i obowiązki. Wspólne spacery, psia wizytówka zamieszczona u szyi czy choćby niepozostawianie zwierzęcia w domu samego z włączoną pralką. To tylko kilka przykładów. Kto ciekaw, po więcej odsyłam do źródła. Zapewniam, że książka spodoba się nie tylko miłośnikom psów. My zatopiliśmy się w niej po uszy.

Elfie, gdzie jesteś?

Wydawnictwo: Skrzat
Tekst: Marcin Pałasz

 Ilustracje: Olga Reszelska

Oprawa miękka

Format: 140x195

Stron: 232

Wiek: 10+