Rozśmieszanki, rozmyślanki, usypianki - Danuta Wawiłow

Pani Danuta Wawiłow już dwukrotnie gościła ze swoimi wierszami na naszym blogu ("Strasznie ważna rzecz" i "Czego mi się chce?"). Mimo dziecięcej niechęci mamy, o której pisałam Wam przy okazji pierwszej książki, Starszy i Średni swe zbiorki pokochali i chętnie zawsze do nich powracają. Młodszy co prawda nie zna twórczości Pani Danuty z książek, ale od dawna już podśpiewuje sobie pod nosem "Szybko, szybko...". Szukając ciekawego audiobooka i mając na względzie zamiłowanie chłopaków do pisarki, wybrałam "Rozśmieszanki, rozmyślanki, usypianki" wydane przez Akademię Rozwoju Wyobraźni Buka. Był to strzał w dziesiątkę!

Płyta jest wprost genialna! Zawiera aż 44 wiersze Pani Danuty podzielone na 3 części. Rozśmieszanki to pierwsza i w sumie najdłuższa. Po niej znajdujemy utwory poważniejsze - do rozmyślań. Koniec zaś wieńczą usypianki, czyli wierszyki na dobranoc. U nas najczęściej słuchany jest początek. Chłopcy nie wyobrażają sobie drogi z przedszkola bez płyty. Już przy wyjściu upewniają się, czy na pewno ją zabrałam i czy na pewno tym razem ich nie ominie. Nie omija. Nigdy. Nie miałabym serca, bo mało jest takich pozycji, które kochali by wszyscy, a tu... tu w sumie też pełnej zgodności nie ma, bo każdy z chłopców ma swój ulubiony tekst. Młodszy pięknie chrumka przy wierszu "Dama i prosię". Średni ze swoją mamą, ku niezadowoleniu Starszego, który akurat za tym utworem nie przepada, pokochał "Pana Sikorka". Starszy zaś wraz ze swym tatą zaśmiewają się w głos ze "Sfrunęły dwa ptaszki". Jest jednak coś, co lubią bezwzględnie wszyscy. To "Babcia i pudel". Proponowaliśmy nawet by dodać go do przedszkolnego repertuaru przygotowywanego z okazji Dnia Babci i Dziadka, ale wiersz został uznany za "zbyt odjechany" ;)

Dlaczego audiobook jest taki fajny? Po pierwsze, ze względu na wiersze. Wielu z nich jeszcze nie znałam, a dziś wprost za nimi przepadam. Fantazja i poczucie humoru Pani Danuty są godne pozazdroszczenia! Po drugie, ze względu na zróżnicowanie. Niezależnie czy potrzebujemy czegoś na poprawę humoru, czy raczej na uspokojenie i odpoczynek - tu to znajdziemy. Po trzecie, z uwagi na interpretacje. Ponad wszystko uwielbiam te Jerzego Stuhra. Dla mnie jest mistrzem. Przekonałam się o tym w przypadku "Pettsona i Findusa", a teraz się jeszcze w swym przekonaniu utwierdziłam. Nie mogę powiedzieć, że Maciej Stuhr i Edyta Jungowska nie są wspaniali. Są, ale już nie tak. 

I na koniec jeszcze o grafice. Tu znów, jak w przypadku "Pettsona i Findusa", czuję niedosyt, bo obrazki Joanny Gwis są świetne. Nowoczesne i niezwykle zabawne. Doskonale oddają treść wierszy. Możemy je podziwiać na okładce, płycie i w załączonej niewielkiej książeczce, w której jest też miejsce na twórczość własną (można samemu narysować swój ulubiony wiersz). Z chęcią kupiłabym tomik w całości zilustrowany przez Panią Joannę, bo audiobook audiobookiem, a książka książką. Cóż, może kiedyś się doczekam. :) A póki co, gdyby ktoś z Was chciał kilku wierszyków posłuchać, to znajdzie je - TU!